7 yıl önce bugün Tribecalı oldum ben... İstanbul'a taşınalı sadece 3 ay olmuştu, bu kapıdan ilk girdiğimde... Günlerden Cumartesi'ydi, ilk defa geldiğim Kuzguncuk'taki Boğaz manzarasına büyülenmiştim. Tribecalı olduğum kadar kedisiyle, delisiyle Kuzguncuklu'da oldum, sanırım aidiyet duygum yüksekmiş benim.
Ceydoşum (O zamanlar Ceydoşum olacağını bilmiyordum tabi:) kapıda karşıladı beni, beklemek için ikinci kata geldiğimde bir masayı kestirdim gözüme ve ben bu masada oturacağım dedim kendi kendime, işe alınıp alınmayacağımı bilmeden... Üzerinden çok zaman geçti ve ben şimdi bu satırları yazarken o masada oturuyorum...
Çoook şey öğrendim bunca zaman içerisinde, büyüdüm, değiştim, geliştim... Bu güne kadar hayatıma dokunan her bir Tribecalı çok şey kattı bana, bir sürü arkadaşım, can dostum oldu... Her birini tanımak ve her biriyle çalışmak benim için bir ayrıcalıktı...
Bir gün Kuzguncuk dışına kanatlarımı açma vaktim geldiğinde eminim bu benim için çoook zor olacak, sulugözlüyümdür, eminim hem ağlar hem de giderim...
Geriye dönüp bakınca pek bir veda yazısı gibi olmuş niyeyse, kimler geldi kimler geçti, ben yine buradayım:)))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder